Plebiscyt na środkowego 20-lecia PlusLigi: Daniel Pliński
- My, Polaczki, pokazaliśmy dzisiaj kawał charakteru – tak po meczu z Rosją na mistrzostwach świata w 2006 roku mówił Daniel Pliński. Chwilę później był wicemistrzem świata. Zawodnik, który pokazał, że talent i ciężka praca zawsze przynoszą sukces i nagrody.
Jednak zanim został wicemistrzem świata, Daniel Pliński przeszedł długą drogę. Karierę rozpoczął w rodzinnym mieście Puck w klubie Korab, gdzie uczył się siatkówki. W 1997 roku podpisał kontrakt ze Stolarką Wołomin, w której spędził pięć sezonów. W 2000 roku awansował z klubem do Polskiej Ligi Siatkówki i jako beniaminek przygodę w ekstraklasie rozpoczął całkiem nieźle. W pierwszym sezonie zespół zajął szóste miejsce, w kolejnym powtórzył wynik. Zawodnikiem, którym najbardziej wyróżniał się w zespole był właśnie Daniel Pliński. Jego dobra postawa na boisku zaowocowała podpisaniem kontraktu z Polską Energią Sosnowiec. To w tym klubie zdobył pierwsze trofea – dwa Puchary Polski (2002, 2003).
W międzyczasie, po zakończeniu sezonów siatkówki w hali, popularny Plina przenosił się na plaże, gdzie też osiągał sukcesy. – Przy moich warunkach fizycznych miałem stosunkowo słaby wyskok, postanowiłem poprawić skuteczność, trenując i grając na plaży. Plażówka tak mi się spodobała, że zaczęła mnie wciągać coraz bardziej – mówił w wywiadzie dla magazynu „Siatkówka” w 2003 roku. Ciężka praca i samozaparcie sprawiły, że w plażówce zdobył trzy medale mistrzostw Polski (2002, 2003 i 2004).
Po dwóch sezonach spędzonych w Sosnowcu przeniósł się na trzy lata (2004 – 2007) do mistrza Polski - Jastrzębskiego Węgla. Jak wspominał w jednym z wywiadów sezon 2004/2005 miał być dla niego przełomowy - zasilił szeregi mistrza Polski, który walczył nie tylko w polskiej lidze o medale, ale i w Lidze Mistrzów. Jednak w Jastrzębiu nie dane było mu zdobyć złotych medal mistrzostw Polski – dwukrotnie musiał zadowolić się srebrem, bowiem na siatkarskiej mapie Polski pojawił się późniejszy hegemon – Skra Bełchatów. I to był kolejny klub młodego środkowego, z którym związał się na siedem lat.
Dwuletnia przygoda w Jastrzębiu była dla Daniela Plińskiego trampoliną do sukcesów w reprezentacji Polski. W 2005 roku zauważył go nowy szkoleniowiec biało-czerwonych Raul Lozano. Argentyńczyk widział w nim pewniaka na środku siatki, a ten odwdzięczył się świetną grą. Dostał powołanie na mistrzostwa świata, które były rozgrywane w Japonii w 2006 roku. Biało-czerwoni w tym turnieju szli jak czołg – pewnie wygrali wszystkie spotkania w pierwszej i drugiej rundzie. Choć jedno z nich wszyscy kibice zapamiętają na zawsze. To mecz Polska – Rosja. Podopieczni Raula Lozano już przegrywali w setach 0:2, ale potrafili się podnieść i zwyciężyć w kolejnych trzech partiach. To po tym spotkaniu padły słynne słowa Daniela Plińskiego o „Polaczkach”, którzy przeciwstawili się wielkiej drużynie rosyjskiej i pokazali prawdziwy charakter. Przegrali dopiero ostatni mecz, finałowy z Brazylią, jednak srebrny medal był ogromnym sukcesem tej kadry.
Od tej pory Daniel Pliński był podstawowym środkowym w biało-czerwonych barwach. Grał w Lidze Światowej, o której zawsze marzył, pojechał na igrzyska olimpijskie do Pekinu w 2008 roku, gdzie biało-czerwoni zajęli piąte miejsce, zdobył mistrzostwo Europy w 2009 roku. Nie dane mu było jednak zdobyć więcej medali w reprezentacji. Kolejni selekcjonerzy nie widzieli go w szeregach narodowej drużyny.
Ale grał w Skrze Bełchatów, a to przez wiele lat był najlepszy klub w Polsce. Zdobywał z nią medale mistrzostw Polski, Ligi Mistrzów, klubowych mistrzostw świata. Przygodę z zespołem zakończył po sezonie 2013/2014, z którą zdobył kolejny złoty medal (piąty Daniela, ósmy Skry).
W dwóch kolejnych sezonach reprezentował Cerrad Czarni Radom. Mimo, że zespół nie odniósł wielkich sukcesów, to Daniel Pliński pokazywał na boisku mistrzowską formę i zawsze dawał z siebie sto procent. W rankingu na najlepszych blokujących uplasował się w czołówce w obu sezonach (zajął odpowiednio szóste i czwarte miejsce).
Z Radomia przeniósł się na dwa lata do AZS-u Olsztyn. - Fajnie jest czuć się potrzebnym w wieku trzydziestu siedmiu lat. Trener Andrea Gardini namawiał mnie do przyjścia do Olsztyna. Zadzwonił i powiedział, że chce mnie mieć w swojej drużynie. Poczułem się potrzebny, bardzo to mi zaimponowało i dlatego jestem w tym fajnym mieście i klubie – mówił o przejściu do olsztyńskiej drużyny. Dwa lata na Mazurach były jego ostatnimi w ponad dwudziestoletniej karierze siatkarza.
Jednak Daniel Pliński na siatkarskiej emeryturze się nie nudzi. Jest komentatorem siatkarskim w stacji Canal+, założył Akademię Siatkówki Daniela Plińskiego, w której szkoli dzieci i młodzież szkół podstawowych. Przez moment był też piłkarzem KS Zatoki Puckiej, a od 2018 roku jest radnym w Pucku.
W 2019 roku został drugim trenerem reprezentacji Polski, która poleciała na Letnią Uniwersjadę do Włoch. Drużyna prowadzona przez Pawła Woickiego i Daniela zdobyła srebrny medal, przegrywając w finale z gospodarzami 2:3.
Zapytany w jednym z wywiadów czym jest dla niego siatkówka, odpowiedział: - Siatkówka, oprócz rodziny, jest dla mnie najważniejsza. Zakochałem się w niej tak mocno, że bez niej nie potrafię już żyć.
W innym powiedział: - 18 to liczba sezonów, które spędziłem w PlusLidze. Rozegrałem w niej 498 meczów, zdobyłem 3639 punktów, miałem 344 asy i 1202 punktowe bloki. I wiecie, co najbardziej mnie cieszy? Te 1202 bloki. Żaden inny siatkarz nie miał w PlusLidze aż tylu „czap”. Przyjemnie jest patrzeć na swoje nazwisko na pierwszym miejscu w rankingu najlepiej blokujących siatkarzy ligi w historii.
Daniel Pliński
ur. 10.12.1978 r. w Pucku
Kluby:
1997-2002 Stolarka Wołomin
2002-2004 Polska Energia Sosnowiec
2004-2007 Jastrzębski Węgiel
2007-2014 Skra Bełchatów
2014-2016 Czarni Radom
2016-2018 AZS Olsztyn
Sukcesy w klubie:
Mistrzostwo Polski: 2008, 2009, 2010, 2011, 2014
Wicemistrzostwo Polski: 2006, 2007, 2012
Puchar Polski: 2003, 2004, 2009, 2011, 2012
Superpuchar Polski: 2012
Srebrny medal Ligi Mistrzów: 2012
Brązowy medal Ligi Mistrzów: 2008, 2010
Srebrny medal klubowych mistrzostw świata: 2009, 2010
Brązowy medal klubowych mistrzostw świata: 2012
Sukcesy w reprezentacji:
Mistrzostwo Europy: 2009
Srebrny medal mistrzostw świata: 2006
Sukcesy w siatkówce plażowej:
Mistrzostwo Polski: 2002, 2003, 2004
Powiązane informacje
POWIĄZANE WIADOMOŚCI
