Aktualności

Mateusz Jóźwik: Z mistrza Polski do Egiptu w niespełna 24 godziny”

28-letni przyjmujący, który w tym roku zdobył z Jastrzębskim Węglem mistrzostwo Polski, w następnym sezonie będzie grał w Afryce! Właśnie podpisał kontrakt z egipskim klubem Zamalek S.C. - Zanim zdążyłem przeczytać kontrakt do końca, czekały już na mnie bilety lotnicze! Cały transfer zamknął się w niespełna 24 godziny i już byłem w Kairze – opowiada.

PLUSLIGA.PL: Jak to się stało, że podpisałeś kontrakt z Zamalek SC? Z perspektywy polskiej siatkówki wydaje się to wszystko trochę abstrakcyjne...

Od dziecka uwielbiałem chodzić własnymi ścieżkami i chyba wciąż mi to zostało. To jest kolejna droga, którą sam dla siebie wybrałem. Potrzebowałem zmiany, która miałaby sprawić, że to wszystko ma jeszcze sens.

Wiem, że było Ci trudno znaleźć klub. Jak w związku z tym traktujesz tę ofertę?

- Na zagraniczny wyjazd byłem przygotowany już od paru lat. Rzadko kiedy takie decyzje podejmuje się spontanicznie. Szukałem miejsca, w którym mógłbym się sprawdzić w grze o wszystkie trofea. W poprzednim sezonie fantastycznie było móc obserwować, jak chłopaki z Jastrzębskiego Węgla wybiegają na parkiet i toczą swoje własne batalie. Nie dla wszystkich jednak pisany jest taki los. Pamięta się tylko tych, którzy są głównymi aktorami, i to jest oczywiście jak najbardziej w porządku. Ja natomiast stęskniłem się za graniem i tego grania szukałem. Mam nadzieję, że ten sezon pozwoli mi nabrać wiatru w żagle.

Stosunkowo wcześnie wiedziałem, że w PlusLidze zabraknie dla mnie miejsca w nadchodzącym sezonie i tym łatwiej było mi się przygotować mentalnie do takiego wyjazdu. Zamalek SC działał bardzo sprawnie. Zanim zdążyłem przeczytać kontrakt do końca, czekały już na mnie bilety lotnicze! Cały transfer zamknął się w niespełna 24 godziny i już byłem w Kairze.

Egipt to popularny kierunek turystyczny, a ty będziesz tam grać w siatkówkę. Co już możesz powiedzieć na temat tamtejszej siatkówki? Jaki jest status tej dyscypliny i czy jest w ogóle w stanie konkurować z piłką nożną?

Do pierwszego spotkania ligowego zostało jeszcze ponad dziesięć tygodni z piętnastu, od których drużyna rozpoczęła przygotowania. Tak więc jest to pierwsza rzecz, która bardzo różni się od Europy. Siatkówka tutaj wydaje się być bardziej fizyczna. Największym zaskoczeniem jest to, że tutaj drużyny składają się z minimum 18 zawodników. Są przypadki, gdzie w zespole jest nawet 20 zawodników i do pewnego momentu był to nawet standard.

Siatkówka w Egipcie na tle innych dyscyplin jest numerem dwa, trzy... Na brak zainteresowania absolutnie nie możemy narzekać. Kibice bardzo ochoczo przychodzą dopingować swoje drużyny. W Kairze żyje około 20 milionów ludzi, więc wszystkie wartości do których przywykliśmy w Europie, musimy pomnożyć co najmniej razy trzy bądź cztery. Ubiegłoroczny finał nowopowstałej żeńskiej drużyny Zamalek SC na żywo oglądało 20 tysięcy ludzi. To naprawdę robi wrażenie.

Sport dla tych ludzi to religia. Kair dzieli się na dwa kluby: Zamalek SC i Al-Ahly. Praktycznie od dekad finały rozgrywane są wyłącznie przez te dwie drużyny. Nierzadko tym spotkaniom towarzyszą duże emocje i napięcia ze strony kibiców. Policja i wojsko z ostrą bronią na trybunach to również chleb powszedni. Fakt, że Egipt od dłuższego czasu występuje na igrzyskach, bardzo przyspiesza rozwój tutejszej siatkówki i widać to w sposobie organizacji klubów. Tutaj naprawdę niczego nam nie brakuje.

Jesteś zadowolony z warunków kontraktowych?

Gdybym nie był, nie byłoby mnie tutaj... Nikt na siłę nie kazał mi podpisać tutaj kontraktu. To był mój świadomy i przemyślany wybór. Ekonomia to jeden z ważniejszych punktów, którym podyktowane są wyjazdowe decyzje sportowców.

Czy orientujesz się już jak będzie wyglądać sezon ligowy? Mam na myśli system rozgrywek, ich formułę.

Nie do końca jeszcze rozumiem, jak działa tutejsza liga. Dopiero od kilku godzin wiemy, że startujemy z pierwszym meczem za dziesięć tygodni. Na początku w walce o mistrzostwo kraju czeka nas grupa, która składa się z czterech drużyn. Po zajęciu miejsca premiowanego wyjściem, wskakujemy do kolejnej grupy. Aż dotrzemy do fazy pucharowej. Oprócz tego czeka nas jeszcze Superpuchar z Al-Ahly. To pierwsze trofeum, o jakie przyjdzie nam zagrać w tym sezonie. Zaplanowane jest na styczeń. Zostały jeszcze takie trofea, jak Klubowe Mistrzostwa Afryki oraz Puchar Egiptu.

Klub w tym sezonie dokonał dużych zmian. Przede wszystkim bardzo się cieszę, że udało się zatrudnić brazylijskiego szkoleniowca Carlosa Schwanke, który pracował z pierwszą drużyną Brazylii w latach 2019-2023. Mam nadzieję, że z jego doświadczeniem i pomysłem na drużynę uda nam się osiągnąć poziom, który pozwoli na wygrywanie dużych meczów. Klub zatrudnił również rosyjskiego atakującego Dmitrija Jakowlewa, który do tej pory grał w tamtejszych gigantach.

Jak długo jesteś już w Egipcie i czy jesteś tam z rodziną?

W Egipcie, a dokładniej w Kairze jestem od trzech tygodni. Z utęsknieniem czekam na rodzinę, która powinna się zjawić w okolicach grudnia. Wtedy robi się tutaj zdecydowanie przyjemniej do życia. Temperatura spada do około 30 stopni i można bez problemu wyjść na spacer. Obecnie średnia temperatur w tygodniu oscyluje wokół liczby z czwórką z przodu.

Co oprócz tłumów na ulicach, uderzyło cię najbardziej w stolicy Egiptu?

Sposób kierowania pojazdami. Mam wrażenie, że tutaj nie ma żadnych praw regulujących sposób poruszania się. Masz skuter i chcesz wziąć kolejne trzy osoby? Nie ma problemu. Skręcasz w prawo? Zatrąb. Skręcasz w lewo? Też zatrąb. Nie ma tutaj pasów do przejścia dla pieszych. Przechodzisz jak chcesz, gdzie chcesz i kiedy chcesz. A pomimo tego panującego chaosu jeszcze nie widziałem żadnej stłuczki.

Czy Europejczyk jest w ogóle w stanie przywyknąć do normalnego funkcjonowania w kraju islamskim?

- Tak jak już wspomniałem, niczego mi tutaj nie brakuje. A o ludziach wokół mogę wypowiadać się wyłącznie w superlatywach. Nigdzie na świecie nie spotkałem tyle życzliwości i chęci pomocy co tutaj. Nieodpłatnej, oczywiście (śmiech). Egipcjanie bardzo różnią się na tle innych krajów islamskich. Zresztą są z tego niesamowicie dumni. Bardzo przestrzegają swoich zasad podyktowanych religią. Niesamowicie też szanują rodzinę, kobiety i osoby starsze. Nie piją alkoholu i pomogą ci we wszystkim, czego tylko potrzebujesz. Dla nich pomoc drugiemu człowiekowi jest rzeczą nadrzędną, dzięki której rosną w oczach swojego Boga. Pomimo tych wszystkich ogólnych problemów z ubóstwem, głodem i trudami życia codziennego, uśmiechają się na każdym kroku.

Powrót do listy